Άρθρο στην Εφημερίδα "Η Αξία"
Να ξεκινήσουμε με μια δεδομένη απ' όλους πιστεύω παραδοχή. Οι
αλλαγές στο χώρο της παιδείας απαιτούν την ευρύτερη δυνατή κοινωνική
συναίνεση. Αφορούν το μέλλον της νέας γενιάς και της χώρας και επομένως
απαιτούν μακρόπνοο σχεδιασμό και όχι μικροπολιτική προσέγγιση.
Η συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16, που θα επιτρέψει την
ίδρυση και λειτουργία και στη χώρα μας μη κρατικών πανεπιστημίων,
πρέπει να γίνει με ωριμότητα και ρεαλισμό. Επομένως, ξεκινώντας τη
συζήτηση αυτή, οφείλουμε να δούμε τα πραγματικά δεδομένα: η Ελλάδα
είναι σήμερα στην πρώτη θέση παγκοσμίως σε ότι αφορά την
''μετανάστευση'' φοιτητικού δυναμικού.
Πάνω από 70000 νέοι σπουδάζουν σήμερα σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της
αλλοδαπής, κάτι που σημαίνει μεγάλη ''διαρροή'' σε επιστημονικό,
τεχνοκρατικό δυναμικό, αλλά παράλληλα και σημαντική διαρροή σε
συνάλλαγμα. Ακόμη τα ελληνικά πανεπιστήμια κατρακυλούν διαρκώς στην
παγκόσμια κατάταξη που αφορά την ανταγωνιστικότητα των πανεπιστημίων.
Επιπροσθέτως είναι εκπεφρασμένη κυβερνητική βούληση η επένδυση και η
εξαγωγή της γνώσης και με δεδομένες την ένταξη Ρουμανίας και Βουλγαρίας
στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διανοίγονται τεράστιες προοπτικές για τα Ελληνικά
Πανεπιστήμια, αναφορικά με την προσέλκυση φοιτητικού δυναμικού.
Η ελληνική κυβέρνηση και κοινωνία πρέπει να σταθεί με σοβαρότητα
μπροστά αφενός στα προβλήματα και τις παθογένειες, αφετέρου στις
προοπτικές που διανοίγονται. Πρώτη προϋπόθεση είναι η ενίσχυση του
δημοσίου πανεπιστημίου, σε κονδύλια, υποδομές και προσωπικό όπως και η
σταδιακή υλοποίηση της δέσμευσης για αύξηση των πόρων για την παιδεία
στο 5% του ΑΕΠ.
Σημαντική ωστόσο μπορεί να είναι η συμβολή και μη κρατικών
πανεπιστημιακών ιδρυμάτων σε ότι αφορά την μείωση του αριθμού των
φοιτητών που σπουδάζουν στο εξωτερικό, την βελτίωση της ποιότητας και
του δημοσίου πανεπιστημίου μέσα από τον ανταγωνισμό και την προσέλκυση
ξένων φοιτητών, ειδικά από τα Βαλκάνια, στην Ελλάδα.
Η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων δεν μπορεί στην σύγχρονη Ελλάδα
των μεταρρυθμίσεων να αποτελεί θέμα-ταμπού, ούτε ο δημόσιος χαρακτήρας
της παιδείας και της εκπαίδευσης, που για την κυβέρνηση της ΝΔ είναι
αμετάκλητη προτεραιότητα, δεν διασφαλίζεται με απαγορεύσεις. Τα μη
κρατικά πανεπιστήμια θα είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, οι
προϋποθέσεις για την ίδρυση θα είναι ιδιαίτερα αυστηρές αναφορικά με
την ποιότητα των σπουδών, ενώ και η λειτουργία τους θα είναι υπό τον
διαρκή έλεγχο της πολιτείας.
Οφείλουμε να δούμε τις εξελίξεις που διαμορφώνονται στο χώρο της
εκπαίδευσης στο πλαίσιο της Ε.Ε. και να ετοιμαστούμε εγκαίρως, θέτοντας
παράλληλα και τους κανόνες που απαιτούνται. Και αυτό το οφείλει και η
κυβέρνηση, αλλά και το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων και η κοινωνία.
Ουδείς μπορεί να αγνοεί τις εξελίξεις, να εθελοτυφλεί ή να άγεται και
να φέρεται μεταξύ δύο θέσεων για να διατηρήσει εσωκομματικές
ισορροπίες. Απαιτούνται καθαρές λύσεις και προτάσεις για το μέλλον των
παιδιών μας και της χώρας μας. Κάτι που δυστυχώς δεν βλέπουμε από την
πλευρά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που όχι μόνο αλλάζει
απόψεις, αλλά και άλλα υποστηρίζει ο αρχηγός του, άλλα κορυφαία στελέχη
και άλλα η οργανωμένη νεολαία του, προκαλώντας όχι μόνο σύγχυση στην
κοινωνία, αλλά και αποτελώντας τροχοπέδη στην απαραίτητη συναίνεση για
την προώθηση μιας κορυφαίας μεταρρύθμισης, την οποία στηρίζουν οι
πολίτες και θα επιφέρει οφέλη στην νεολαία και την κοινωνία μας.